Hatırlarsın marlon’un cenaze sahnesi-Ne zaman koymuşlar? Akşam bitmişti, güneş batıyordu. Yani, doğal olarak, eve gidip bir şeyler içeceğim için mutluyum. Vagona doğru gidiyordum, ‘Bugün iyiydin’ diyordum. Hiçbir çizgim, taahhüdüm yoktu, bu iyiydi. Çizgisiz her gün güzel bir gündür. Bu yüzden vagonuma geri dönüyorum. Ve orada, bir mezar taşının üzerinde oturan Francis Ford Coppola, bir çocuk gibi ağlıyor. bol ağlamak Ben de yanına gittim ve “Francis, sorun ne?” dedim. ne oldu? “Bana bir şans daha vermeyecekler” diyor. Yani başka bir kurulum yapmasına izin vermeyeceklerdi. Ve düşündüm: Peki. Sanırım burada iyi bir filmdeyim. Çünkü onun böyle bir tutkusu vardı ve işte orada.
Son zamanlarda filmi yeniden izlediniz mi?
Hayır, muhtemelen bunu iki veya üç yıl önce gördünüz. İzlemeye başladığınızda sürekli izleyeceğiniz türden bir film.
Filmlerinizi izlemekten utanıyor musunuz?
hayır. İçinde bulunduğum filmleri keyifle izliyorum. Bazen gösteriyorum. “Hey, bu tarafa gel! İşte burada! Hey, bu benim, evet! Şuna bir bak!” Valla ben o kadar ileri gitmiyorum Ama eğer yapabilirsen. Bence “The Godfather” ne olursa olsun oynuyor. Ama kaç kişinin onu hiç görmediğini fark ettiğinizde şaşıracaksınız.
Kültürel bir fenomen olarak “Baba”ya aşina olan ama onu gerçekten görmemiş insanlarla tanışıyor musunuz?
Bunu duymuşlar. Bunu anladın. “Ah, duydum – içinde miydin? O bir filmdi, değil mi?” Evet. Ve bu arada, Yurttaş Kane – ben de öyleydim. neden olmasın? Bilmiyorlar.
Performansınızla ilgili, şimdi değiştirmek istediğiniz bir şey var mı?
Belki kurtulursun. Sanki yirmili yaşlarımın başında cüzdanımı kaybetmişim gibi. bende vardı numara Para, ama sahip olduğum şey cüzdanımdaydı ve onu kaybettim. Dedim ki, Al, bunu unutmalısın. Aklından çıkar, tamam mı? Düşünmeye devam edersen başına neler geleceğini biliyorsun. Yani, yaptığım şey, bunun hakkında düşünmüyorum bile.
“Ödüllü müzik savunucusu. Profesyonel oyuncu. Çıldırtıcı derecede alçakgönüllü analist. Zombi fanatiği. Yazar. Sertifikalı problem çözücü.”