Nazik ancak kararlı bir eğitimin 5 temel direği, uzmanlar tarafından açıklandı

1. Net ve tutarlı sınırlar koymak

Çocukların neyin kabul edilebilir olduğunu ve neyin olmadığını bilmeye ihtiyaçları vardır. Net kurallar onlara güvenlik duygusu verir. Tutarlılık en iyi müttefikinizdir: aynı kurallar her gün uygulanmalıdır, sadece yorgun veya kızgın olduğunuzda değil.

4 yaşındaki yeğenim bana geldiğinde, akşam yemeğinin telefon veya tablet olmadan masada yenildiğini bilirdi. Başlangıçta itiraz etti, ancak bu kural hiç değişmediği için kabul etti ve yemeklerimiz değerli paylaşım anları haline geldi. Çocuklar, kuralların ruh halinize göre değişmeyeceğini anladıklarında hızla uyum sağlarlar.

Sınır koymanın kötü olmak anlamına gelmediğini unutmayın – çocuklarınıza onları yönlendirmek için yeterince önemsediğinizi gösteriyorsunuz. Her kuralın “neden”ini en küçüklere bile her zaman açıklayın. “Sokakta koşmuyoruz çünkü tehlikeli” demek, “Ben öyle dediğim için koşmayı bırak” demekten daha etkilidir.

2. Açık ve saygılı iletişimi geliştirmek

Çocuklarımızla konuşma şeklimiz, onların iç sesi haline gelir. Çocuklarınızla bir arkadaşınızla kullanacağınız aynı saygıyla konuşun. Endişeleri gözünüzde küçük görünse bile, onları gerçekten dinleyin, sözlerini kesmeyin.

Olumsuz olanlar da dahil olmak üzere duyguların ifade edilmesini teşvik edin. “Kızgın olduğunu görüyorum” demek, duygularını yargılamadan kabul etmektir. Onlara duygularını adlandırmayı öğretin: “Hayal kırıklığına uğramış görünüyorsun” çocukların ne hissettiklerini anlamalarına yardımcı olur.

Aile yemekleri bu iletişimi geliştirmek için mükemmel fırsatlardır. “Bugün seni ne mutlu etti?” gibi açık uçlu sorular sorun, evet veya hayırla cevaplanan kapalı sorular yerine. Bu düzenli konuşmalar, çocuklarınızın her şey hakkında sizinle konuşabileceklerini bildikleri güvenli bir alan yaratır.

3. Özerkliği ve sorumluluğu teşvik etmek

Çocuklar, kendi başlarına bir şeyler yapmalarına izin verildiğinde özgüven kazanırlar. Çocuğunuzun denemesine, başarısız olmasına ve yeniden denemesine izin verin. Bu şekilde öğrenir ve kendilerine olan güvenlerini geliştirirler.

Sorumlulukları çocuğun yaşına göre ayarlayın. 3 yaşındaki bir çocuk oyuncaklarını toplayabilir, 6 yaşındaki bir çocuk masayı kurabilir, bir ergen basit bir yemek hazırlayabilir. Bu görevler ceza değil, aileye katkıda bulunma yollarıdır.

Komşum, çocuklarının 4 yaşından itibaren kendi kıyafetlerini seçtikleri bir sistem kurdu. Başlangıçta kombinasyonlar şaşırtıcıydı! Ancak seçimlerine saygı gösterdi (hava durumuna uygun olduğu sürece) ve bugün, 12 ve 14 yaşlarında, sadece kendi tarzlarını değil, aynı zamanda inanılmaz bir karar verme yeteneği de geliştirdiler.

4. Tutarlı bir model olmak

Çocuklar, söylediklerimizden çok yaptıklarımızdan öğrenirler. Kibar çocuklar istiyorsanız, kibar olun. Okumalarını istiyorsanız, kendiniz okuyun. Öfkelerini iyi yönetmelerini istiyorsanız, kendinizinkini nasıl yönettiğinizi gösterin.

Bu aynı zamanda hatalarınızı kabul etmek anlamına gelir. “Üzgünüm, sabrımı kaybettim” demek, çocuklarınıza herkesin hata yaptığını ve önemli olanın bunları kabul edip daha iyisini yapmaya çalışmak olduğunu gösterir.

Tutarlılık hayatın her alanına yayılır. Akşam yemeğinden önce şeker yasağı koyuyorsanız, acele ettiğiniz için istisna yapmayın. Çocuklar bu tutarsızlıkları fark eder ve bunlardan yararlanır, bu da uzun vadede eğitimi daha zorlaştırır.

5. Sevgi ve disiplini dengelemek

Sınırsız sevgi, disiplinsiz çocuklar yaratır. Sevgisiz disiplin, asi veya korkak çocuklar yaratır. Mükemmel denge, davranışlarda sağlam olmak ve aynı zamanda çocuğa karşı sıcak olmaktır.

Bu, davranışı kişiden ayırmak anlamına gelir: “Seni seviyorum ama bu davranışı sevmiyorum”. Bu, çocuğun hata yaptığında bile her zaman sevildiğini anlamasını sağlar.

Sonuçlar mantıklı olmalı ve davranışla ilişkili olmalıdır. Bir çocuk duvara çizim yaparsa, mantıksal sonuç temizlemeye yardım etmesidir, ekran süresini kaybetmesi değil (bu eylemiyle hiçbir ilgisi yoktur).

Şefkatli ve kararlı eğitim her zaman kolay değildir, ancak meyvelerini verir. Araştırmalar, bu eğitim tarzıyla yetiştirilen çocukların daha dengeli, daha özgüvenli ve daha saygılı yetişkinler haline geldiğini gösteriyor. Bu, çocuklarımızın geleceğine yapılan ve tüm çabalara değen bir yatırımdır.