Urich Lawson
13 yaşımdan beri Street Fighter ile romantik bir ilişkim var.
Mart 1991’in başlarıydı ve erkek arkadaşım ve ben Kaliforniya, Santa Cruz’da 14. yaş gününü kutluyorduk, hafta sonunun olabildiğince çoğunu tahta kaldırımda geçiriyorduk. Annesi bozuk para makinesi için her birimize 20’şer dolar verdi ve biz de tesisimizi elimizden geldiğince genişletmeye kararlıydık.
Brawlers gibi kaydırın Genç Mutant Ninca Kablumbağalar Ve son dövüş En sevdiğimiz oyundu. Ayrıca, ilk gerçek, düğmesiz dövüş oyunu olduğunu düşündüğüm oyunu ayırmayı da sevdik. roboton– Desen, çift kumanda kolu karate şampiyonu.
Bir dosyayla karşılaştığımızda Street Fighter II: Küresel Savaşçı Şeridin ortasında oturan taksi, izlerimizde ölü gibi durduk. Oyuncu başına düşen altı düğmeden karakterlere ve büyük dinamik arka planlara kadar her şey genç beyinlerimiz için çok büyük geldi.
Makineden biraz korkmuş ve meraklanmış bir halde orada dururken, kat müdürü birkaç misafirle birlikte geldi. Konuklarına dönerek “Bu oyuna yeni başladık. Büyük olacağını düşünüyorum” dedi. Ah evet.
sokak dövüşçüsü ıı Görünürdü. Bu tek oyun, şerit katlarının ortasında sıralar halinde sıralanırdı, her birinin arkasında sıralar olurdu, insanlar “bir sonrakini almak” için çeyrekliklerini camın üzerine koymayı beklerdi. Görünüşe göre herkes onu oynuyordu ve ev konsolu bağlantı noktalarına geldiğinde (ikimiz de SNES oyuncusuyduk), çok daha sağlıklı hissettirdi.
Zamanla, yutturmaca öldü. Üniversiteye gitmek için ayrıldım, evlendim, bir aile ve kariyer kurdum ve eskiden birlikte oynadığım arkadaşlarımla bağlantımı kaybettim. Pasajlar çoğunlukla ölüdür veya eski benliklerinin kabukları haline gelir. Ama onunla geçirdiğim zaman çoğunlukla MAME’ye dalmış olsa da, Street Fighter’a olan aşkımı asla kaybetmedim.
Yazar, 2022 dolaylarında, ilk kez oyun oynadığı oyun alanının önünde. sokak dövüşçüsü 1991’de. Aynı değil ama yine de!
Kyrian Lawson
Dövüş oyunlarına olan bu güçlü bağlılığı neredeyse yirmi yıldır kaybettikten sonra, ilgimi yeniden canlandırdı. kaldırdım sokak dövüşçüsü 4Sonra biraz ciddileştim. sokak dövüşçüsü 5 oyuncu. Arkadaşlarla yerel olarak çevrimiçi oynuyorum ve ara sıra rekabet etmek için seyahat etmeye başladım.
Langırt makinelerimin çoğunu sattım (bir zamanlar atari faresi, her zaman atari faresi) ve Japon “şeker dolabı” atari makinelerini toplamaya başladım. Artık çoğu dövüş oyunları için olan dört Sega Astro Kasabam, iki Taito Vewlix’im, bir Konami Windy ve bir Neo Candy 29’um var. Uzakta geçirdiğim süre boyunca kaçırdığım oyunları oynamaya başladım, örneğin Street Fighter III: Üçüncü Vuruş. Arkadaşlarım ve ben hala en sevdiğimiz lezzeti oynuyoruz sokak dövüşçüsü ıı Ayrıca, süper turbo (ya da bizim dediğimiz gibi, sokak).
Uzun süredir dövüş oyunu yarışmacısı, yorumcu ve şimdi bir oyun içi ses sokak dövüşçüsü 6 James Chen, 2023’te garajımda bir barış işareti yakıyor.
Urich Lawson
Altıncı kez çekicilik
Yaşlandıkça, hobilerimi paylaşmayı, onlardan zevk almak kadar sevdiğimi fark ediyorum. Dövüş oyunları sadece oynaması ve izlemesi eğlenceli değildir; Canlı ve çeşitli bir topluluğun parçasıdırlar. Daha fazla insanın bundan zevk almasını istiyorum.
Ayrıca, şimdi olduğundan daha sofistike olmakla bir üne sahipler. sokak dövüşçüsü ıı Günler – çok korkutucu ve öğrenmesi zor olabilir. Kimse yeni bir oyun satın almak istemez ve yapılacak tek şeyin internete atlamak ve yıllardır oynayan biri tarafından yok edilmek olduğunu düşünmek istemez.
girer sokak dövüşçüsü 6.
“Yenilikçi dostu yaratıcı. Dost canlısı problem çözücü. Tam bir kahve uygulayıcısı.”